هنگامی که صدام حسین به حلبچه حمله شیمیایی کرد و هزاران نفر را با سلاح های مخرب میکروبی قربانی کرد، در واکنش به بهت جوامع بین المللی گفت: «جنگ ما، یک جنگ تمام عیار است». آن مردک نمی دانست یا نمی خواست بپذیرد که جنگ هم مقررات خاص خود را دارد. اصلا کنوانسیون ژنو برای شرایط جنگی است. جنگ تمام عیار، تنها توجیهی است برای ددمنشی و سبوعیت.

حالا حکایت ماست! حاکمیت برای حفظ اسلام (قدرت) به هر کاری دست می زند. توجیه همه ی امور هم که با توجه به انواع و اقسام تفاسیر از اسلام فراهم است. از فتوای اجازه تقلب در انتخابات گرفته تا ترساندن مردم معترض با هر شیوه و به هر وسیله، حتی تجاوز! اصل و اساس، حفظ نظام است و در این راه گویی با جنگی تمام عیار! می خواهند به این منظور نائل شوند.

اما با گذشت بیش از سه دهه از انقلاب ، حاکمیت برای حفظ نظامی که دیگر هیچ چیزش نه به جمهوری می خورد و نه به اسلامی، و برای کنترل افراد شاخص به حربه های کثیفی روی آورده که ناقض قانون اساسی و بسیاری از قوانین بین المللی است. وزارت اطلاعات دیگر مانند گذشته های دور برای برخورد با این افراد از روش‌های خشن استفاده نمی کند. البته آنها کماکان برای مردم عادی باز هم از روش های خشن و شکنجه های قرون وسطایی استفاده می کنند. مانند کهریزک. ماجرای کهریزک برای این بود تا به خیل معترضان این پیام را برسانند که بترسید و به خیابان نیایید. اما برای معترضان نخبه، فعالان مطرح سیاسی، و مسئولین بلند پایه که بیم آن می رود به مخالفان بپیوندند از حربه های کثیف استفاده می کنند. شکنجه ی یک فعال سیاسی مشهور و یا یک مسئول بلند پایه برای آنها هزینه هایی دارد که ضررش بیشتر از نفع آن است. حالا دیگر وزارت اطلاعات با تجربه ای سی ساله و با استفاده از تجارب سایر سازمان های امنیتی دنیا و نیز تکنولوژی مدرن، آموخته است که باید خوش برخورد باشد! آنها یاد گرفته اند که چگونه یک مقام بلند پایه، یک فعال سیاسی و یا یک شخصیت معتبر را با بن بست روبرو کنند؛ بطوری که بدون هیچ اقدامی و تنها با رو کردن یک مدرک، فرد را وادار به خودزنی یا همکاری کنند. در واقع حربه ی کثیف آنها به این صورت است که با استفاده از تکنولوژی های مدرن، در طول سال ها، پنهانی ترین و خصوصی ترین لایه های زندگی یک فرد را در نظر می گیرند و با گذاشتن تله های مختلف جنسی، اقتصادی و غیره و نیز شنود کردن اسرار خصوصی، در بزنگاهی خاص، یک مقام مسئول و یا بستگان نزدیک او را آلوده می کنند و یا خطای او را ضبط می کنند و در مواقع ضروری با ارائه این نوع مدارک به فرد مورد نظر، او را مجبور به همه نوع همکاری می کنند. فراموش نکنیم همه ی ما انسان هستیم و جایزالخطا! حالا اگر در ارتباط با قدرت و ثروت هم باشیم، بیشتر می توانیم در خطر باشیم. نقل است که گلشیری به یکی از دوستانش گفته بود در اتاق خوابش شنود گذاشته بودند و پنهانی ترین وجه زندگی خصوص اش را رصد کرده بودند!

نتیجه اینکه ما همیشه از مسئولین بلند پایه که به نوعی جانب مردم را می گیرند انتظار داریم که با شدت بیایند و این حمایت شان را با صدای بلند اعلام کنند و بصورتی رادیکال در برابر مراکز قدرت بایستند. اما باید در نظر داشته باشیم که حاکمیت براساس همین اصل «جنگ تمام عیار برای حفظ نظام» و با استفاده از این حربه ی بسیار کثیف، ممکن است بسیاری از همین مسئولین و یا وابستگانشان را قبلا و در طی سالیان گذشته در نظر گرفته و مدارک لازم را برای خراب کردن آنها فراهم کرده باشد. می توان سکوت بسیاری از بزرگان در زمینه حوادث اخیر، را در این راستا ارزیابی کرد!